BeReal uygulaması 2019’da piyasaya sürüldü ve 2022’de özellikle gençler arasında hızla popülerlik kazandı. Instagram, Facebook ve TikTok’taki gösterişli görünümlere daha özgün bir alternatif vaat ediyor. Özgünlük ve kendiliğindenlik, ayrıntılı öz-sunumun ve samimi anların yerini sonsuz kaydırmaya bırakmalıdır. Uygulamayı indiren herkes günde yalnızca bir kez bildirim alır: “Gerçek Olma Zamanı!” – ardından saat işlemeye başlar. Aşağıdaki iki dakika içinde bir fotoğraf yüklenmelidir; bundan sonraki her şey “Geç” olarak damgalanır. Sadece paylaşım yapanlar arkadaşlarının paylaşımlarını da görebilir. Ve ertesi gün yeni bir bildirim geldiğinde eski resimler kayboluyor.
Buradaki anahtar: fotoğraf, normal ve ön kamera tarafından aynı anda çekilir ve böylece hem kullanıcıyı hem de görüş alanını gösterir. Özçekimler en azından kendiliğinden, genellikle çirkin, fotoğraflar kaotik. Instagram ve TikTok’un bulanık gerçekliğinin zıtlığı bundan daha büyük olamazdı.
Önceki sosyal medyamız, yarı kamusal, yarı özel melez yerlerdir. Kendinizi son derece heterojen bir izleyici kitlesine sunuyorsunuz – arkadaşlar, aile, iş arkadaşları ve tanıdıklar genellikle aynı anda izliyor. Kişisel sunum buna bağlı olarak hassas ve karmaşıktır. BeReal, bu küreleri yeniden birbirinden ayırıyor. Burası sizi akşamdan kalma, terli veya eşofmanlı görmelerine aldırış etmeyen insanlarla tanıştığınız yer. Bir gazeteci olarak, uygulama beni sürekli olarak dizüstü bilgisayarımda yırtık ve gözlerimin altında torbalarla bir belge yazarken yakalıyor. Bu, uçurtma sörfü yaparken veya güzel bir restoranda bir özçekimden daha az heyecan verici – ama daha gerçekçi. Ben masamda oturuyor olabilirim ama arkadaşım (sıkılmış) bir derste oturuyor kaybetme korkusu sınırları vardır. Kusursuzca derlenmiş sosyal medya gerçekliğinin bizi maruz bıraktığı hiçbir deneyim baskısı yok.
Bunun yerine BeReal, günlük hayattan “gerçek” anları yakalamak ve bunları kısa bir yakın arkadaş listesiyle paylaşmak için tasarlanmıştır. Uygulama, “Bütün bu arkadaşlık isteklerini kabul etmek zorunda olduğunuzu düşünmeyin” diyerek rahatlatıyor. Günlük fotoğrafların akışı buna uygun olarak kısadır. Uygulamada geçirdiğiniz süre de.
Virallik yok, belirgin bir şekilde görüntülenen takipçi ve beğeni sayıları yok, bir şeyi kaçırma korkusuyla günde 24 saat uygulamada geçirme baskısı yok. BeReal bir bağımlılık değil, bir ritüel olmak istiyor. Ve bu nedenle daha sakin, belki de daha sağlıklı bir sosyal medya biçimidir. Ama böyle bir şey sonsuza kadar süremez. BeReal ölmeli. Neden? Bunun için geriye dönüp bakmanız gerekiyor.
Sosyal ağ
Bugün bildiğimiz şekliyle sosyal medyanın hikayesi, 2000’li yıllarda LinkedIn, Facebook, MySpace ve Twitter arasında kimin kim olduğu konusunda şiddetli bir savaşla başlıyor. the sosyal medya kim ol the ağ için yer. Daha iyi tasarlanmış, daha esnek ve doğduğu yer olan Harvard’ın incelikli havasına sahip olan Facebook (şimdi Meta), kazandı ve Google’ın yanında İnternet’in ikinci hegemonu oldu. Bu konumlarını korumak için kitlesel olarak reklam vermeye başladılar ve dünyanın en karlı şirketlerinden biri haline geldiler.
Facebook’u Facebook’un 2009’da takip etmesini gerçekten sağlayan şey: Beğenme. Bir resim veya gönderi altında, anlaşılması kolay sayılarla gösterilen yanıtlar harika hissettiriyor. Karmaşıklığın olmadığı bir sosyallik biçimidir. Her Beğeni beynimizi, kendimizi daha fazla paylaşmaya, kendimizi daha da halka açık hale getirmeye motive eden mutluluk hormonlarıyla kısa süreliğine doldurur. Daha fazlasını istiyoruz. Ve gerekeni yapın. Beğeni olmazsa kendimize eziyet ederiz. Mutluluk duygusu kaybolur, geri çekiliriz. Facebook’un Beğen işlevinin geliştiricisi Justin Rosenstein bile bugün yaptığından pişmanlık duyuyor. Sonuç olarak, zihnimiz “başkaları tarafından belirlenir” diyor. Sosyal medyayı eroine benzeterek yemin etti.
Kısa bir süre sonra Twitter, Instagram ve diğer sosyal medya bu özelliği kopyaladı. Çünkü Beğeni sadece bağımlılık yapmaz, aynı zamanda platformlara kullanıcılarının tercihleri hakkında her şeyi söyler.
Okuyucuları sıkmadan “Bir şey bedavaysa, ürün sizsiniz” diye yazalı neredeyse on yıl oldu. Bu bir gerçek haline geldi. Şimdiye kadar herkes, sosyal medya platformlarının kişiselleştirilmiş reklamlar sunmak için verilerimizi çektiğini ve çoğu zaman görmezden geldiğini biliyor. Yine de şunu hatırlamak önemlidir: Meta bir sosyal ağ değildir. Bir reklam şirketidir. 2021’de kazandığı inanılmaz 118 milyar doların neredeyse yüzde 98’i reklam satışlarından geldi. Şirketin sahip olduğunu iddia ettiği herhangi bir sosyal misyon buna tabidir.
Facebook/Meta, insanların bakışlarını güvence altına almak için gerektiği kadar ileri gidiyor. WhatsApp veya Instagram gibi rakipler yutuldu. Teklifleri geri çeviren Snapchat gibiler intihal edildi. Meta, Facebook’un potansiyel olarak insanları intihar noktasına kadar zorladığını ve Instagram’ın genç kızları depresyona sokabileceğini biliyor. Ancak şirket uzun süre bu konuda bir şey yapmadı. Alternatif, insanların uygulamalarda daha az zaman geçirmesiydi. Burada suçu Meta CEO’su Mark Zuckerberg’e yüklemek son derece uygun olacaktır. Yanlış seçimler yaptığını veya sadece kötü bir insan olduğunu söylemek. Ne yazık ki, daha karmaşık.
Her şey televizyon olur
Facebook’un ortaya koyduğu bağımlılık ve reklamcılık mantığının şimdi başka bir uygulama tarafından mükemmelleştirilmesi, bunun sadece ona bağlı olmadığını gösteriyor: TikTok. İçerik akışı burada asla durmaz, Haber uygulaması saatleri diğerlerinden daha verimli bir şekilde yutar.
Uygulama, insanları takip etmek veya arkadaşlık isteği göndermek yerine ekranı üç dakikaya kadar Haberlarla dolduruyor. Algoritma, beğenilerden ve kaydırmalardan yıldırım hızında kendi ilgi alanlarını öğrenir, diğer kullanıcılardan gelen çok sayıda karşılaştırmalı veriden kişisel profili üçgenler. TikTok, diğer tüm uygulamalardan daha fazla, saatlerce oturmak ve zaplamak gibi yeniden TV gibi hissettiriyor. TikTok’un başkanlarından biri olan Blake Chandlee bunu destekliyor: “Biz bir eğlence platformuyuz” diyor, sosyal bir ortam değil.
Şirket hızla büyüyor ve reklam pazarının her zamankinden daha büyük kısımlarını emiyor. Facebook, Instagram ve Snapchat rekabeti uzun zamandır ciddiye alıyor ve TikTok’un temel işlevlerini kendi uygulamalarına kopyaladı. Onlar da böylelikle, varlıklarını uzun süredir meşrulaştırdıkları herhangi bir sosyal misyon iddiasını reddederler ve bunun yerine sürekli büyüme zorunluluğuna boyun eğmeyi koyarlar.
Sosyal Olmayan Ağ
İşte böyle işliyor: Kar amacı güden sosyal medyanın mantıksal dürtüsü, sosyal olanın ortadan kaybolmasıdır. Kimsenin bunu planlamasına, karar vermesine gerek yok – bunu piyasa düzenler. Finans kapitalizminin ironisi, onu başaran insanların bile çok az aracıya sahip olmasıdır. Zuckerberg bir keresinde yatırımcılardan para istedi ve getiri arzularına boyun eğmek zorunda kaldı. Kendi ürününde, sermaye artık yaşamlarımızı kaplıyor. Kendimizi nasıl gördüğümüzü ve kim olmamıza izin verildiğini belirler.
Yatırımcılar bir misyona veya fikre yatırım yapmazlar. Büyümek istediğiniz bir sayıya yatırım yaparsınız. Uygulamaların bunun için bize giderek daha fazla ihtiyacı var. Bağımlılık, tek sosyal medya modeli reklam olduğu sürece tercih edilen ilaç olmaya devam ediyor. Ancak böyle bir bağımlılık, gerçekten “toplumsal” bir ortamın temeli olamaz.
Bu da bizi BeReal’e ve BeReal’in neden ölmesi gerektiğine geri getiriyor. Bu makale yalnızca sosyal medyamızın ardındaki zehirli bir güdüyü tanımakla kalmıyor, aynı zamanda uygulamanın Fransız kurucuları Alexis Barreyat ve Kevin Perreau da bunu anladı. Sürekli dikkat dağıtma ve benzer beslemeli gerçek dışılıktan kopmak ve sosyal medyanın daha iyi bir versiyonunu yaratmak istediler. Belki de bunu çoktan yapmışlardır. Her gün bir fotoğraf. Bu kadar. Bu satış konuşmasıyla, uygulama şu anda dünya çapında 73 milyon kez yüklendi – en hızlı büyüyen uygulama 2022’de oldu. BeReal, özellikle sonsuz TikTok kaydırmaları ve filtrelenmiş Instagram estetiğiyle büyüyen Z Kuşağı arasında popüler.
Bu nesil, genellikle karmaşık çevrimiçi benlik sunumundan kaçmaya çalıştı. Örneğin, ana Instagram hesaplarının yanı sıra, genellikle daha küçük, özel hesaplar (adlandırılır) işletir. Finstalar) sadece yakın arkadaşlara açık ve daha özgür olabileceğiniz yerler. Ancak her şeye rağmen, sizi sonsuz kaydırmaya sürüklemek isteyen Instagram makinesinin bir parçasıdırlar – bu, bir alternatif arzusunu uyandırır. BeReal bu ihtiyacı fark etti ve şimdiye kadar başarılı bir şekilde hizmet etti. Böylece başlangıç yapılmıştır. Kurucular, birçok toksik yönü ortadan kaldırmak için çaba sarf ettiler. “Beğeni yok. Takipçi yok. Saçmalık yok,” bir lansman Habersu duyurdu. Ve: “Reklam yok”.
Bir sızlanma ile
Ama sonunda bu sözü bozmak zorunda kalacaklar. BeReal ölmeli. Uzun zamandan beri Facebook’un yolunu izlediler ve yatırımcılardan risk sermayesi kabul ettiler. Lütfen teşekkürler. Henüz kar etmek zorunda değiller ve reklamsız da yapabilirler. Ama bir gün yatırımcılar kapıyı çalacak. Kesinlikle birdenbire olmayacak. BeReal’in sonu geldiğinde, bir patlama ile değil, TS Eliot’un sözlerini ödünç almak için bir sızlanma ile gelir.
Yatırımcı parası bitecek ve reklamlar gelecek, yeni özellikler devreye girecek. İlk başta heyecan verici bir şey yok, biraz daha içerik veya push bildirimleri. Besleme uzuyor, reklamlar daha fazla. Hala neredeyse aynı olacak ve bundan sonra bile, bir noktada artık aynı olmayana kadar neredeyse aynı olacak. Çünkü kesin olan bir şey var: BeReal şu anda olduğu gibi kalamaz. Hikayenin trajedisi, uygulamanın ölecek olması değil, sosyal medyaya alternatif yaklaşımların imkansız görünmesi. BeReal, böyle bir yaklaşıma izin vermeyen bir sistemde aklı başında bir sosyal medya fikridir. BeReal ölmeli. Yaşasın BeReal.
Buradaki anahtar: fotoğraf, normal ve ön kamera tarafından aynı anda çekilir ve böylece hem kullanıcıyı hem de görüş alanını gösterir. Özçekimler en azından kendiliğinden, genellikle çirkin, fotoğraflar kaotik. Instagram ve TikTok’un bulanık gerçekliğinin zıtlığı bundan daha büyük olamazdı.
Önceki sosyal medyamız, yarı kamusal, yarı özel melez yerlerdir. Kendinizi son derece heterojen bir izleyici kitlesine sunuyorsunuz – arkadaşlar, aile, iş arkadaşları ve tanıdıklar genellikle aynı anda izliyor. Kişisel sunum buna bağlı olarak hassas ve karmaşıktır. BeReal, bu küreleri yeniden birbirinden ayırıyor. Burası sizi akşamdan kalma, terli veya eşofmanlı görmelerine aldırış etmeyen insanlarla tanıştığınız yer. Bir gazeteci olarak, uygulama beni sürekli olarak dizüstü bilgisayarımda yırtık ve gözlerimin altında torbalarla bir belge yazarken yakalıyor. Bu, uçurtma sörfü yaparken veya güzel bir restoranda bir özçekimden daha az heyecan verici – ama daha gerçekçi. Ben masamda oturuyor olabilirim ama arkadaşım (sıkılmış) bir derste oturuyor kaybetme korkusu sınırları vardır. Kusursuzca derlenmiş sosyal medya gerçekliğinin bizi maruz bıraktığı hiçbir deneyim baskısı yok.
Bunun yerine BeReal, günlük hayattan “gerçek” anları yakalamak ve bunları kısa bir yakın arkadaş listesiyle paylaşmak için tasarlanmıştır. Uygulama, “Bütün bu arkadaşlık isteklerini kabul etmek zorunda olduğunuzu düşünmeyin” diyerek rahatlatıyor. Günlük fotoğrafların akışı buna uygun olarak kısadır. Uygulamada geçirdiğiniz süre de.
Virallik yok, belirgin bir şekilde görüntülenen takipçi ve beğeni sayıları yok, bir şeyi kaçırma korkusuyla günde 24 saat uygulamada geçirme baskısı yok. BeReal bir bağımlılık değil, bir ritüel olmak istiyor. Ve bu nedenle daha sakin, belki de daha sağlıklı bir sosyal medya biçimidir. Ama böyle bir şey sonsuza kadar süremez. BeReal ölmeli. Neden? Bunun için geriye dönüp bakmanız gerekiyor.
Sosyal ağ
Bugün bildiğimiz şekliyle sosyal medyanın hikayesi, 2000’li yıllarda LinkedIn, Facebook, MySpace ve Twitter arasında kimin kim olduğu konusunda şiddetli bir savaşla başlıyor. the sosyal medya kim ol the ağ için yer. Daha iyi tasarlanmış, daha esnek ve doğduğu yer olan Harvard’ın incelikli havasına sahip olan Facebook (şimdi Meta), kazandı ve Google’ın yanında İnternet’in ikinci hegemonu oldu. Bu konumlarını korumak için kitlesel olarak reklam vermeye başladılar ve dünyanın en karlı şirketlerinden biri haline geldiler.
Facebook’u Facebook’un 2009’da takip etmesini gerçekten sağlayan şey: Beğenme. Bir resim veya gönderi altında, anlaşılması kolay sayılarla gösterilen yanıtlar harika hissettiriyor. Karmaşıklığın olmadığı bir sosyallik biçimidir. Her Beğeni beynimizi, kendimizi daha fazla paylaşmaya, kendimizi daha da halka açık hale getirmeye motive eden mutluluk hormonlarıyla kısa süreliğine doldurur. Daha fazlasını istiyoruz. Ve gerekeni yapın. Beğeni olmazsa kendimize eziyet ederiz. Mutluluk duygusu kaybolur, geri çekiliriz. Facebook’un Beğen işlevinin geliştiricisi Justin Rosenstein bile bugün yaptığından pişmanlık duyuyor. Sonuç olarak, zihnimiz “başkaları tarafından belirlenir” diyor. Sosyal medyayı eroine benzeterek yemin etti.
Kısa bir süre sonra Twitter, Instagram ve diğer sosyal medya bu özelliği kopyaladı. Çünkü Beğeni sadece bağımlılık yapmaz, aynı zamanda platformlara kullanıcılarının tercihleri hakkında her şeyi söyler.
Okuyucuları sıkmadan “Bir şey bedavaysa, ürün sizsiniz” diye yazalı neredeyse on yıl oldu. Bu bir gerçek haline geldi. Şimdiye kadar herkes, sosyal medya platformlarının kişiselleştirilmiş reklamlar sunmak için verilerimizi çektiğini ve çoğu zaman görmezden geldiğini biliyor. Yine de şunu hatırlamak önemlidir: Meta bir sosyal ağ değildir. Bir reklam şirketidir. 2021’de kazandığı inanılmaz 118 milyar doların neredeyse yüzde 98’i reklam satışlarından geldi. Şirketin sahip olduğunu iddia ettiği herhangi bir sosyal misyon buna tabidir.
Facebook/Meta, insanların bakışlarını güvence altına almak için gerektiği kadar ileri gidiyor. WhatsApp veya Instagram gibi rakipler yutuldu. Teklifleri geri çeviren Snapchat gibiler intihal edildi. Meta, Facebook’un potansiyel olarak insanları intihar noktasına kadar zorladığını ve Instagram’ın genç kızları depresyona sokabileceğini biliyor. Ancak şirket uzun süre bu konuda bir şey yapmadı. Alternatif, insanların uygulamalarda daha az zaman geçirmesiydi. Burada suçu Meta CEO’su Mark Zuckerberg’e yüklemek son derece uygun olacaktır. Yanlış seçimler yaptığını veya sadece kötü bir insan olduğunu söylemek. Ne yazık ki, daha karmaşık.
Her şey televizyon olur
Facebook’un ortaya koyduğu bağımlılık ve reklamcılık mantığının şimdi başka bir uygulama tarafından mükemmelleştirilmesi, bunun sadece ona bağlı olmadığını gösteriyor: TikTok. İçerik akışı burada asla durmaz, Haber uygulaması saatleri diğerlerinden daha verimli bir şekilde yutar.
Uygulama, insanları takip etmek veya arkadaşlık isteği göndermek yerine ekranı üç dakikaya kadar Haberlarla dolduruyor. Algoritma, beğenilerden ve kaydırmalardan yıldırım hızında kendi ilgi alanlarını öğrenir, diğer kullanıcılardan gelen çok sayıda karşılaştırmalı veriden kişisel profili üçgenler. TikTok, diğer tüm uygulamalardan daha fazla, saatlerce oturmak ve zaplamak gibi yeniden TV gibi hissettiriyor. TikTok’un başkanlarından biri olan Blake Chandlee bunu destekliyor: “Biz bir eğlence platformuyuz” diyor, sosyal bir ortam değil.
Şirket hızla büyüyor ve reklam pazarının her zamankinden daha büyük kısımlarını emiyor. Facebook, Instagram ve Snapchat rekabeti uzun zamandır ciddiye alıyor ve TikTok’un temel işlevlerini kendi uygulamalarına kopyaladı. Onlar da böylelikle, varlıklarını uzun süredir meşrulaştırdıkları herhangi bir sosyal misyon iddiasını reddederler ve bunun yerine sürekli büyüme zorunluluğuna boyun eğmeyi koyarlar.
Sosyal Olmayan Ağ
İşte böyle işliyor: Kar amacı güden sosyal medyanın mantıksal dürtüsü, sosyal olanın ortadan kaybolmasıdır. Kimsenin bunu planlamasına, karar vermesine gerek yok – bunu piyasa düzenler. Finans kapitalizminin ironisi, onu başaran insanların bile çok az aracıya sahip olmasıdır. Zuckerberg bir keresinde yatırımcılardan para istedi ve getiri arzularına boyun eğmek zorunda kaldı. Kendi ürününde, sermaye artık yaşamlarımızı kaplıyor. Kendimizi nasıl gördüğümüzü ve kim olmamıza izin verildiğini belirler.
Yatırımcılar bir misyona veya fikre yatırım yapmazlar. Büyümek istediğiniz bir sayıya yatırım yaparsınız. Uygulamaların bunun için bize giderek daha fazla ihtiyacı var. Bağımlılık, tek sosyal medya modeli reklam olduğu sürece tercih edilen ilaç olmaya devam ediyor. Ancak böyle bir bağımlılık, gerçekten “toplumsal” bir ortamın temeli olamaz.
Bu da bizi BeReal’e ve BeReal’in neden ölmesi gerektiğine geri getiriyor. Bu makale yalnızca sosyal medyamızın ardındaki zehirli bir güdüyü tanımakla kalmıyor, aynı zamanda uygulamanın Fransız kurucuları Alexis Barreyat ve Kevin Perreau da bunu anladı. Sürekli dikkat dağıtma ve benzer beslemeli gerçek dışılıktan kopmak ve sosyal medyanın daha iyi bir versiyonunu yaratmak istediler. Belki de bunu çoktan yapmışlardır. Her gün bir fotoğraf. Bu kadar. Bu satış konuşmasıyla, uygulama şu anda dünya çapında 73 milyon kez yüklendi – en hızlı büyüyen uygulama 2022’de oldu. BeReal, özellikle sonsuz TikTok kaydırmaları ve filtrelenmiş Instagram estetiğiyle büyüyen Z Kuşağı arasında popüler.
Bu nesil, genellikle karmaşık çevrimiçi benlik sunumundan kaçmaya çalıştı. Örneğin, ana Instagram hesaplarının yanı sıra, genellikle daha küçük, özel hesaplar (adlandırılır) işletir. Finstalar) sadece yakın arkadaşlara açık ve daha özgür olabileceğiniz yerler. Ancak her şeye rağmen, sizi sonsuz kaydırmaya sürüklemek isteyen Instagram makinesinin bir parçasıdırlar – bu, bir alternatif arzusunu uyandırır. BeReal bu ihtiyacı fark etti ve şimdiye kadar başarılı bir şekilde hizmet etti. Böylece başlangıç yapılmıştır. Kurucular, birçok toksik yönü ortadan kaldırmak için çaba sarf ettiler. “Beğeni yok. Takipçi yok. Saçmalık yok,” bir lansman Habersu duyurdu. Ve: “Reklam yok”.
Bir sızlanma ile
Ama sonunda bu sözü bozmak zorunda kalacaklar. BeReal ölmeli. Uzun zamandan beri Facebook’un yolunu izlediler ve yatırımcılardan risk sermayesi kabul ettiler. Lütfen teşekkürler. Henüz kar etmek zorunda değiller ve reklamsız da yapabilirler. Ama bir gün yatırımcılar kapıyı çalacak. Kesinlikle birdenbire olmayacak. BeReal’in sonu geldiğinde, bir patlama ile değil, TS Eliot’un sözlerini ödünç almak için bir sızlanma ile gelir.
Yatırımcı parası bitecek ve reklamlar gelecek, yeni özellikler devreye girecek. İlk başta heyecan verici bir şey yok, biraz daha içerik veya push bildirimleri. Besleme uzuyor, reklamlar daha fazla. Hala neredeyse aynı olacak ve bundan sonra bile, bir noktada artık aynı olmayana kadar neredeyse aynı olacak. Çünkü kesin olan bir şey var: BeReal şu anda olduğu gibi kalamaz. Hikayenin trajedisi, uygulamanın ölecek olması değil, sosyal medyaya alternatif yaklaşımların imkansız görünmesi. BeReal, böyle bir yaklaşıma izin vermeyen bir sistemde aklı başında bir sosyal medya fikridir. BeReal ölmeli. Yaşasın BeReal.